The future is (y)ours.

Het wordt intussen dagelijks leesvoer, sociale netwerken en aanverwanten die gigantisch veel waard zijn, maar totaal geen omzet draaien. Au contraire, de meesten kreunen onder torenhoge hostingfacturen. Er is nog klassieke bannering die ervoor zorgt dat er wel wat inkomsten zijn, toch zijn deze lang niet genoeg om platformen winstgevend te maken.

Vooral videoplatforms zitten met de handen in het haar, toonvoorbeeld hiervan is natuurlijk Youtube. Terwijl Youtube zich erg user friendly gedroeg, worden we nu geconfronteerd met kleine tekstpop-ups alsook full blown bannertjes. Ook de Vlaamse Youtube, GarageTV, is schuldig aan dit soort canibaliserende praktijken, al worden we hier geconfronteerd met een nog verschrikkelijker fenomeen; de klikbare pre-roll ads. We zagen dit al eerder in de videosectie van enkele nieuwsportalen, daar word je doodleuk een 30” commercial voorgeschoteld – eens je het hi-res reclamespotje doorgeworsteld hebt, krijg je een low-res redactiefilmpje te zien dat gedomineerd wordt door het megalogo rechtsboven.

Als je al eens online mediafacturen te zien krijgt, dan weet je dat dit soort prerolls en banners een pak geld kosten. Goed, deze inkomsten zorgen ervoor dat je überhaupt nog filmpjes kan bekijken, maar is dit nu het ultieme commerciële model dat dergelijke platforms de kop boven water zal houden? Al een tijdje hoor je in de wandelgangen dat er beter en specifieker getarget kan worden op jouw doelgroep.

Momenteel kan je als adverteerder al in een relevantere context adverteren. Als je je Facebook-status veranderd naar verloofd, dan kan je er donder op zeggen dat je overstelpt zal worden met banners van huwelijksfotografen, printservices, car rentals, etc… Goed, maar wie klikt er nog op een banner? 😉
Men zou er bijvoorbeeld voor kunnen zorgen dat de verloofde user op een logische en natuurlijk manier (zachtjes) geleid wordt naar (gesponsorde) huwelijksportalen binnen het sociaal netwerk, waar verloofden en gehuwden kunnen discussiëren over de voorbereidingen, prijszettingen en andere ervaringen. Is it noticeable that I popped the Big Question?

Anyhow. Wat ik nog boeiender vind, is dat Google werkt aan patronensysteem dat kan voorspellen welke producten je later zullen bekoren. Dit systeem scant zoekprocessen van gebruikers en segmenteert ze in verschillende kleine subgroepjes. Jouw zoekopdrachten worden vergeleken met de hele dbase waardoor The Evil Empire je kan aanstippen als mogelijke prospect. Als er dan een slimmere manier van adverteren gevonden is, wordt het interessant voor reclamemakers en zal er (misschien) iets minder met losse flodders geschoten worden.

The future is (y)ours.

Media buys & social brands en al.

Dood ben ik allerminst, maar het is hier de laatste dagen behoorlijk stil geweest. De schuldigen: een aantal interessante mensen in real life leren kennen, een meute boeiende, maar intensieve projecten op de agenda en een lieve vriendin die veel aandacht vraagt. De laatste tijd heb ik dus mijn soelaas gezocht in snellere digitale media waar ik ook mijn ei kwijt kon. Maar maar máár… soms zijn er ook dingen die iets meer tekst vragen.

Online media-aankopen en social brands bijvoorbeeld.

Ik ben lang van de overtuiging geweest dat bannering kopen op relevante plaatsen een degelijke investering was. Zo koopt de de Stad Antwerpen bannerruimte in op relevante facebook-profielen om op zoek te gaan naar toekomstige politiemensen. Goed. Dergelijke media buys zijn te verantwoorden en ondersteunen een geïntegreerde campagne die nog tal van andere kanalen gebruikt. Let op, dit is enkel ter ondersteuning van een campagne, hiermee kan je de campagne niet dragen

Vandaag duiken er meer en meer campagnes op die puur online lopen, dikwijls via minisites die een boodschap willen opdringen aan de bezoeker. Dit soort campagnes probeert traffic te genereren  naar de microsites door dure banneringpakketten te kopen. En ja, je gaat traffic creëren, maar een campagne dragen is een andere zaak. Het is niet fout om je project te ondersteunen met banners, maar laat het niet het enigste kanaal zijn via welke je communiceert.

Het idee van microsites snap ik enigzins wel, maar waarom voer je je campagne niet gewoon op de homepage van je merk? Naast het campagneverhaal, kan je die dure bezoekers ook betrekken in het grotere verhaal. Correct me if I’m wrong.

De natte droom van makers van een online campagne is om een verhaal te vertellen dat bezoekers echt boeit en meeneemt in het verhaal. Zo’n experience grift zich in het geheugen van je bezoeker en bezorgt je heel wat “gratis” traffic (WOM).

Om uit de massa te springen pogen vele campagnes om met vernieuwende technieken te komen. Dikwijls zijn die pogingen nogal hopeloos, maar af en toe komt er iets leuks uit, bv: Smart ForTwo.

Een nog nattere droom is om een community te creëren rond je campagne/product. Ik denk echter niet dat dit een doel mag zijn voor elk project. Er zijn zoveel plaatsen waar mensen praten over merken en waar het dus makkelijk is om je verhaal te brengen. Je hoeft niet zozeer elke keer een medium uit te vinden. De  plaatsen waar je met je doelgroep kan connecten, bestaan al, gebruik ze. Moenen verwoordde het hier mooi door een community stichten te vergelijken met een plastiek bloem planten. Check it, it’s a nice read.
 
Die manier van werken verlaagt de engagementsdrempel enorm. Vraag je publiek niet elke keer om zicht erg actief te gaan mengen in weer een nieuwe community. Ik zie daar enkel graten in als je op lange termijn een zeer consistent verhaal gaat brengen.

Weet dan wel dat je je als social brand zal moeten gedragen. Je publiek verwacht nieuwe en vooral boeiende content, iets wat voor veel bedrijven geen makkelijke opgave is. The perfect social brand is volgens mij een mix tussen Ben&Jerry’s, Skittles, Nike, …

Als je die rock’n’roll cases van deze merken naast elkaar legt, dan kan je jezelf de vraag stellen of dit voor elk merk mogelijk is. Wat denken jullie, is het mogelijk om voor minder sexy merken op een interessante manier een online verhaal te vertellen?

A mobile future.

Al een paar jaar zat ik te wachten tot er wat vooruitgang geboekt werd op het vlak van mobiel internet. Ik had voordien zowat alles getest, van WAP op een Nokia 7110 tot I-Mode, maar tevergeefs. Het was behoorlijk moeilijk om je toestelletje in te stellen, de snelheden waren droevig, het dataverkeer enorm duur en het gebruiksgemak alles behalve.
Sinds een jaar ben ik dan overgeschakeld naar een iPhone, maar dan wel een first gen – het eerste toestel dat gebruiksgemak koppelt aan behoorlijke snelheden en een eye candy interface. Intussen is de 3G de standaard geworden, maar die heb ik even aan me voorbij laten gaan.

Misschien mis ik wel niets, want de toekomst van mobiel internet staat voor de deur: 4G. Een evolutie die het gebruik van internet op mobieltjes ingrijpend zal veranderen. 3G laat op dit moment snelheden toe tot 7,2 mbit/sec, de gemiddelde Belgische breedbandverbinding thuis ligt rond de 10 mbit. De opvolger van HSDPA/3.5G zal maar liefst snelheden van 320 mbit/sec toelaten.

You do the math.

Live HD video streamen of een HD videoconference calls via VoIP, het is allemaal nabije toekomst.

Wanneer dat tijdperk aangebroken is, wordt mobile groot – echt groot. Dat wordt het moment waarop de grenzen tussen offline en online nog vager gaan worden. Dat kan niets nog tegenhouden. Wat wel een rem kan zijn, zijn de nog steeds hoge kosten voor dataverkeer en de, nog steeds, bedenkelijke batterijlevensduur van smartphones. Wat die prijs betreft, zijn er al enkele initiatieven die gratis datapakketten aanbieden in ruil voor gepersonaliseerde advertenties. Dat kunnen we alleen maar toejuichen

Momenteel staat het mobiele gebruik bij de massa nog op een laag pitje, toch doemen er soms al tekenen op van digital fatigue, en dat gaat er wellicht niet beter op worden. We gaan meer en meer ons mobiel internetgebruik afstemmen op functionaliteit (en in mindere mate op entertainment). We schakelen onze smartphone in om snel op te zoeken waar we goede restaurants in de buurt kunnen vinden, om te checken of er al feedback is op je laatste mail, om snel nog even een ticket te boeken, een filmpje mee te pikken op de trein… Snel en instant worden de kernwoorden. Snelle transacties zullen gebeuren via widgets en andere applicaties (bv mobiel stemmen of je digitale portefeuille). Andere hoofdzaken waarvoor we mobiel internet gaan gebruiken zijn interactie (IM), plaatsbepaling (maps=mirrorworlds) en mobile search (pech voor de volksquiz).  

Het feit dat we onze multimedia mobiel steeds bij ons zullen hebben, zal reclamemakers oprecht gelukkig maken. Dat betekent dat we op het moment van inspiratie snel content kunnen produceren (beelden, geluid en andere media snel registreren, bewerken en uploaden). Die content kunnen we dus makkelijker personaliseren en voorzien van metadata. Op dit moment vraagt het allemaal nog wat te veel tijd en moeite om mainstream te zijn. 

Ook niet onbelangrijk voor adverteerders en reclamebureaus om te begrijpen, is dat mobiele telefoons steeds in de context gebruikt worden, op het moment waarop de consument wil overgaan tot aankoop. Vlot mobiel internetgebruik lijdt ertoe dat we ons ín de wereld gaan begeven, niet in een situatie waar de wereld zich buiten afspeelt.
 Het contextueel adverteren wordt dus nóg belangrijker dan dat het al is, en dat gaan de adverteerders graag horen. Vive le ROI !

Als onze toestellen dan toch voorzien worden van betere techniek en snellere verbindingen, dan is een volgende stap niet ver weg, dan bedoel ik bijvoorbeeld augemented reality.
Zo kunnen in real life en 3D-gewijs dingen gaan projecteren zodat ze “tastbaar” worden. Een mooi voorbeeldje hiervan is één van de laatste ads van Mini Cooper.

The future may be bright.

Blij.

Inge wordt hier blij van. En ik ook wel.
Het flash mob idee is niet nieuw, maar toch steeds leuk om naar te kijken. Zeker wanneer het goed voorbereid is.
Wanneer volgt de eerste (branded & geslaagde) Belgische flash mob? Als dat al het geval geweest is, refresh my mind please.

No buzz?

Nu we toch een debat over creativiteit afgestoken hebben, kunnen we hier beter nog wat over doordrammen. Origineel zijn op internet is minstens zo moeilijk als in real life, maar de mogelijkheden zijn legio. De online wereld is een speelplaats voor out-of-the-box thinkers (tot zover de buzzwords).

Overheard in a fictional agency: “Ah ja, en we hebben ook nog een aantal virale filmpjes in de pijplijn zitten. Goed idee, vooral grappig. We gaan die hier en daar wat seeden naar A-listers. En zelfs ons merk komt er goed uit”.

Goed plan, maar als je campagne echt goed is, hoef je niet één mailtje te sturen. Dan word je gevonden. Seeden kan helpen bij het gevonden in een eerste fase, maar nadien moet hét idee zijn werk doen. Ik ben vooral fan van concepten die er in slagen om online media op een nieuwe, nooit eerder vertoonde manier te gebruiken. Zo’n campagnes worden sowieso viraal, stralen af op je merk en op je bureau. Kortom cool. Er zijn zo’n paar ideetjes die me dan direct te binnen schieten; Axion banner concerts, Experience Wii & Warioland, Street fighter Youtube game, und sofort…

Het spreekt voor zich dat je zo’n ideeën niet uit je mouw schudt als je niet actief bezig bent met het wwweb. Een workshopje hier of een seminarietje daar gaan daar niet bij helpen. Generation gap? Nee, ik denk het niet – veeleer een curiosity gap. Voorbeelden genoeg van andere generaties die vlot kunnen w@rken met internet, en het dat universum dan ook nog echt snappen. Je wil vooruit of je blijft ter plaatse trappelen – iets wat we momenteel echt wel kunnen missen.

Niet waar?

PS: Vergeet “Van vlees en bloed” niet. Maar daar hoefde ik je niet aan te herinneren zeker?

Vimeo > Youtube

Zoals Google krijgt af te rekenen met verschillende visuele search engines, krijgt nu ook Youtube af te rekenen met een te duchten concurrent (hoewel..). Youtube was natuurlijk de eerste, de gemakkelijkste en het snelste videoplatform op het net. Maar geef toe, het is 2008 en we kijken dagelijks allemaal naar videootjes met een (soms) hilarisch lage resolutie. Afin, we weten ook wel dat niet elk filmpje opgenomen is met degelijke toestellen, maar de YouTube conversie naar .flv maakt vrijwel alle filmpjes crappy.

But then there is Vimeo

Vimeo is ook een videoplatform, maar het lijkt in de verste verte niet op the Tube. Hier géén massa rommel vids, maar vooral kwaliteit. En that’s what I like. Naar eigen zeggen:

Vimeo was created with the intent of inspiring creativity and providing a place to share video with friends and family.

Het platform laat dus enkel kwaliteit toe, wat we alleen maar kunnen toejuichen.
Zeker sinds wanneer het begonnen is met HD streaming, is Vimeo sérieus in m’n achting gestegen.

Main concern: krijg ik dan van die filmpjes te eeuwig bufferen? Answer is no.

Het is vrijwel onbegrijpelijk dat HD video’s op een resolutie van 1280×720 lekkerder lopen dan sommige homemade crap op Youtube. Vooruit:

The Social Metropolis review

I’m back!

Op aanraden van Pietel heb ik tijdens mijn verlof GoViral’s Social Metropolis gelezen. En ik moet toegeven, het was de moeite. Duw het boek niet in de handen van digibete collega’s, het is een werk voor de iets meer tech savvy guys & girls. De goeie afwisseling van zeer goed uitgeplozen theorieën en toepasselijke cases maken van het boek een boeiend werk. Een paar zaken die voor mij zijn blijven hangen:

A. Adverteren in de wereld van de sociale media is het vormen van fenomenen, ervaringen, verbeelding in het online leven van de gebruiker. Geloof in hun intelligentie: nodig hen uit, laat hen spelen en zelfs creëren. Daarom is bijvoorbeeld Facebook zo’n sterk medium; je kan er als adverteerder perfect bewegen in de user sphere zonder er de indringer te zijn.

B. Aandacht krijgen in de huidige online wirwar is schaars goed. Als je jouw boodschap wil communiceren doe het dan in een zo relevant mogelijke omgeving. Wanneer je een bepaalde boodschap communiceert in de juiste omgeving, gaat dit eens zoveel impact hebben.  Als die boodschap dan ook nog eens interessant genoeg is, krijg je ongetwijfeld engagement & involvement (=ROI). Congrats you bonded.

C. Tot nu toe rekenen mediacentrales nog steeds in CPC en CPM, een voortgeleide uit web 1.0. Het zou relevanter zijn moesten deze centrales kunnen factureren op engagement, niet op kliks. Dat brengt ons bij het gegeven bannering en minisites. Als je bij een reclamebureau werkt, dan weet je ongetwijfeld dat een online luik van een campagne steevast bannering en een minisite begrijpen.

Ook niet verwonderlijk want that was the thing to do in 2002. Het was en is een veilige en bekende tool, maar eentje die zelden de investering waard is. Die zaken maken voor mij intussen deel uit van de klassieke media. Investeer liever je geld in een doordachter plan dan aan dure banners en een overbodige minisite. Een minisite kan wél als deze echt enige betekenis heeft.

Het ding is, minisites falen dikwijls in het engageren van mensen, dus is het zinloos om via bannering traffic ernaar te genereren. Het is een goede zaak dat de media-aankopen shiften van traditionele media naar web 2.0-channels, daar zitten immers de personen die ze geloven.  

D. Enkele criteria voor het slagen van een online project:
– Een sterk verhaal/content: laat het grappig, subversief, extreem, … zijn.
– Stickiness: origineel & nieuw graag – geen herkauwde succescampagnes. 
– Relevantie: figures?
– Shareability: de participatie generatie heeft nood aan communicatie. Maak het hen makkelijk om jouw boodschap te reproduceren. Widgets/embed-buttons en dergelijke zullen het project ten goede komen.
– Timing: gooi een TV campagne die al 2 waves doorstaan heeft niet zomaar nog eens online.

E. Wat mij ook nog bijgebleven is, is dat het zaak is om uit te gaan van big ideas en dat content niet zozeer gecommuniceerd moet worden in één vorm of een bepaalde drager. We gaan nog te dikwijls uit van een mooie visual en een pakkende headline dan van een grotere experience. Durf dus denken in termen van:

– Webisodes & webcomics
– Wiki-platformen
– Games
– Podcasts
– Widgets
– Profielpagina’s
– Blogs
– Sociale netwerken
– Online video (Youtube, Vimeo, GarageTV, …)
– Twitterfeeds

Besluit:
Als je mensen er wil van overtuigen dat ze iets moeten doen of moeten kopen, dan ga je in hun leefwereld moeten doordringen en er hun taal gaan spreken. Als je dit als adverteerder op een boeiende en subtiele manier kan brengen via sociale media, dan ligt succes niet ver weg. Belangrijk is wel dat hierachter big ideas zitten die de nodige aandacht weten te verkijgen.

Het is een absolute aanrader voor iedereen die zich interesseert in het online landschap van vandaag. Geef even je gegevens hier in en lees die handel!

Matt is back.

Een aantal jaren geleden stootte ik voor het eerst op het filmpje van een kerel die een idioot dansje deed op allerlei verschillende plaatsen in de wereld. Niets speciaals aan het feit dat er iemand een wereldreis maakt, maar dit was/is toch iets speciaals.

Het filmpje dat Matt produceerde was een aaneenschakeling van beelden op de meest onverwachte plaatsen; van de tempels in Macchu Picchu tot een skibaan in Dubai. Het silly dansje is gewoon de ketting die de parels aan mekaar houden. In 2006 bezocht Matt 39 landen op alle continenten in 9 maanden tijd. Stride Gum zag hier wel graten in want dit kon wel eens een hit worden op the Tube. Stride betaalde Matt zijn reisjes naar overal in ruil voor virale advertising (+9 mil hits).

Ondertussen maakte Matt zijn beroep van reizen voor geld, een rare beslissing leek mij zo… Een dergelijk concept kon volgens mij geen tweede leven krijgen of hij moest het volledig over een andere boeg gooien. Ook m’n ex-collegastudent van Mediawatching stelde zich blijkbaar die vraag. But guess what: Matt’s back and he’s bigger than before.

Times are changing

Een tweetal jaar geleden begon ik met bloggen, en toen was het echt the thing to do voor webfreaks. Ik ben zelf eerder begonnen uit nieuwsgierigheid, niet omdat ik het écht wou doen. Naarmate de tijd vorderde, kreeg ik wel de smaak te pakken – het werd een hobby om dagelijks te zien hoeveel bezoekers m’n blogje trok en wat de reacties waren op m’n hersenschimmen.

Er doken gedurende die twee jaar meer en meer digitale kladblokjes op, de ene al wat interessanter dan de andere, maar allemaal overtuigd van het feit dat ze boeiende content schreven. Nu twijfel ik toch aan het feit of bloggen zo interessant blijft – om een deftig artikeltje te schrijven ben je toch weer een kwartiertje bezig, het moet allemaal sneller gaan nowadays. Eerst snoepte Twitter al heel wat bloggers weg, maar nu is er ook Facebook: Twitter for the masses. Bij het grote publiek is Twitter geen hit, en bij de rasechte Twitterati rijst er toch meer en meer frustratie over het feit dat de online service meer down dan up is.

Nu met de iPhone ook het eerste degelijke mobiel platform is gelanceerd, zal het microbloggen bigger worden, niemand schrijft immers een epistel met z’n  mobieltje. Op dit gebied ligt Facebook mijlen ver voor op de concurrentie. Het platform is geoptimaliseerd voor mobiel gebruik, het loopt als een trein, je kan snel wat zaken aanpassen, uploaden, berichten sturen, een event organiseren, …

MySpace is nog steeds de social network giant (200 mil users), maar de strategische shift die Facebook het voorbije kwartaal ondergaan heeft, zullen ze heus wel voelen bij Myspace. Vooral de manier waarop mogelijke vrienden gelinkt worden aan elkaar en het nieuwe Instant Messaging systeem maken een groot deel van het succes uit.

Of Facebook nu ook effectief gebruikers van MSN en Netlog (2,3 mil users in Vlaanderen – gemiddelde bezoektijd 19 min) gaat afsnoepen is nog maar de vraag. Het voordeel van Facebook op MSN is dat je er geen externe software voor nodig hebt en dat je er veel makkelijker vrienden mee terugvindt, natuurlijk is MSN in onze omstreken de absolute nr. 1 op gebied van IM. Wat Netlog nu net zo populair maakt, is mij nog steeds niet duidelijk.

Veronderstellingen… 🙂

Geurmarketing

De gasten van New Senses (Patrick Castelain) zijn daarstraks een presentatie komen geven over hun producten. Voor zij die het nog niet doorhadden, ze doen aan geurmarketing. Een interessant gegeven, en je hoort al jaren dat olfactieve marketing in de lift zit, maar ik zie/ruik zelden dat het gebruikt wordt. Ergens ook de bedoeling, want als het overweldigend ruikt, stap je zo weer buiten…
Natuurlijk krijg je tijdens zo’n presentatie enkele mooie schoolvoorbeeldjes zoals bij Mediamarkt waar op de klachtendienst “een rustgevende reuk” verspreid wordt, of waar de dvd players ruiken naar “hi-tech geur”. Nike ging dan weer bloemengeur verspreiden om de verkoop van sportschoenen te verhogen, en met succes.
Heeft er iemand al ervaring met dergelijke projecten? Ik ben benieuwd, misschien eens voorstellen aan één van onze klanten voor een test case… Nog benieuwder ben ik naar de kostprijs van zo’n sproeisysteem annex geurbus.